ՀԱՅՐԱՊԵՏ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ / Արագիլն ու աղվեսը (ռուսերենից)

1

Աղվեսը մի օր

Արագիլ եղբորը

Կանչել էր ճաշի:

–Վեր առ, մի' քաշվի,

Արագիլ եղբայր,

Վեր առ, վեր առ կեր,

Հավատա անգին,

Սպաս է կարգին:

Բայց ինչպե՞ս ուտեր.

Ափսեն տափակ էր:

Կը'տ հա' կը'տ արավ,

Բայց բան չդառավ:

Աղվեսը ելավ

Սպասը կերավ,

Բերանը սրբեց

Եվ հյուրին ասաց.

–Ներիր', արագի'լ,

Տնազ մի' անիլ,

Պատիվդ այդ չէր,

Սպասը քիչ էր:

–Տունդ շեն, աղվե'ս,

Թե հարմար գտնես,

Նեղություն քաշիր,

Եկ ինձ մոտ ճաշի:

2

Մյուս կեսօրին,

Նոր շորը հագին,

Հպարտ ու զուգված

Աղվեսը գնաց

Եղբոր մոտ ճաշի:

–Մոտ եկ, մի' քաշվիր,

Թանկագին եղբայր,

Վեր առ, վեր առ կեր,

Հավատա անգին,

Փլավ է կարգին:

Բայց ինչե՞ս ուտեր,

Ամանը խոր էր,

Երկար ու նեղլիկ:

Աղվեսը սուսիկ

Շուրջը պտտվեց,

Հոտոտեց, լիզեց,

Բայց բան չդառավ`

Միայն հոտն առավ:

Արագիլն այստեղ

Այն ամենաը նեղ,

Դատարկեց մաքրեց,

Իր եղբորն ասաց.

–Սիրելի աղվես,

Խնդրեմ ինձ ներես.

Ինչ որ ցանեցիր,

Այն էլ հնձեցիր: